Voor Dennis Strik (51) heeft het een decennium geduurd voordat hij het juiste carrièrepad vond. Niemand die vandaag met hem praat, kan eraan twijfelen dat deze man echt van zijn werk houdt. Grote glimlach: check. Twinkeling in zijn ogen: check. We spraken met Dennis over het vinden van betekenis en zijn reis om Co-Active coach te worden.
De baan landde gewoon in zijn schoot. Geen reden om erover na te denken, geeft Dennis vandaag toe. 'Als ik destijds met een coach had gesproken over mijn motivatie, had me dat een omweg bespaard.' Na het afronden van zijn studie Engels aan de Vrije Universiteit Amsterdam en een jaar studeren in het buitenland aan University College London, landde hij bij laatstgenoemde een parttime academische baan. Toen begon hij ten prooi te vallen aan de comfortzone en negeerde hij alle tekenen dat de baan niet op alle gebieden een ideale match was.
In de tien jaar die volgden, raakte Dennis steeds meer gefrustreerd door de toenemende administratieve druk en de strikte hiërarchieën binnen de academische wereld. Toch haast hij zich eraan toe te voegen dat het niet allemaal slecht was.
"Ik genoot echt van de inhoud van mijn werk en ik begeleidde studenten; jonge mensen die voor het eerst op zichzelf woonden en voor moeilijke beslissingen stonden. Ik vond het heerlijk om hen te helpen."
Toen Dennis verliefd werd op een terugreis naar Nederland, zag hij zich geconfronteerd met de vraag: waarom ben ik nog in Londen? Hij nam afscheid van de Britse hoofdstad, laadde zijn spullen op de veerboot naar het vasteland en ging fulltime aan de slag als freelance ondertitelvertaler. Hij had in het verleden al als ondertitelaar gewerkt om zijn academisch inkomen aan te vullen en zo de woekerprijzen van het Londense leven te kunnen betalen. Dit was louter een praktische oplossing. Dennis genoot van ondertitelen, maar vond het uiteindelijk niet bevredigend genoeg. Dus, wat dan?
Op een dag, tijdens een gesprek met een Amerikaanse vriend die toevallig ook een Co-Active coach was, had Dennis een doorbraak. Voor het eerst besefte hij dat het werk dat hij zo leuk vond in Londen, het begeleiden van anderen, een naam had: coaching. Voor hij het wist, had hij zich ingeschreven voor de Co-Active (CTI) coachopleiding.
"Ik wist meteen: dit is het. Veel coachingsmethodes zijn erop gericht mensen te helpen actie te ondernemen. Maar om dat te doen, moet je eerst weten wat hen drijft. Motivatoren vinden, de regie over je eigen leven nemen en bewuste keuzes maken - daar draait het om bij Co-Active coaching."
Hoewel Dennis nooit twijfelde aan zijn besluit, was hij niet altijd helemaal zeker van zichzelf. Tijdens de training moest hij in de trainingsruimte zijn leeftijdsgenoten coachen onder het toeziend oog van een gretig publiek. 'Ik was zo zenuwachtig', herinnert hij zich. 'Mijn hart bonsde door mijn hele lijf. Maar ik wilde doorgaan. Meer leren. Om dieper te gaan. Om voorbij mezelf te komen. Zo wist ik dat ik op de goede weg was. Er was een deur opengegaan, en daar wilde ik doorheen stappen.
Toch bleef Dennis voorzichtig, ook na het starten van zijn eigen bedrijf, Prosper-Coaching. Hij stelde zichzelf voortdurend vragen als 'Doe ik het wel goed?' en 'Kan ik mensen hier geld voor vragen?' Daardoor coachte hij vooral cliënten die actief naar hem op zoek gingen. Dat veranderde allemaal zodra hij zijn Co-Active Certificering behaalde. 'Dat gaf me de bevestiging waar ik naar op zoek was: Ik wist echt waar ik mee bezig was.'
Door te netwerken en relaties op te bouwen, kon Dennis zijn brood verdienen als coach en het boek van zijn freelance ondertitelingscarrière voorgoed sluiten. 'Sommige coaches vertellen me dat ze het moeilijk vinden om de hele dag gesprekken te voeren, maar ik kan er gewoon niet genoeg van krijgen', lacht hij. 'Het geeft me zoveel energie, vooral als mijn cliënt een doorbraakmoment beleeft.'
Toch weigert Dennis met de eer te gaan strijken voor de inzichten die zijn cliënten meenemen uit de coachingservaring. "Ik zeg altijd dat er geen reden is om mij te bedanken", zegt hij, bijna verontschuldigend.
"Mijn cliënten praten niet tegen mij, maar tegen zichzelf. Het enige wat ik doe is vragen stellen."
Bij coaching gaat het erom inzicht in jezelf te krijgen, niet om de coach inzichten te geven zodat hij of zij met een kant-en-klaar actieplan kan komen. Het gaat erom coachees te helpen de vicieuze cirkel in hun hoofd te doorbreken zonder hen advies of instructies te geven - in de Co-Active filosofie is het de coachee die met antwoorden komt.
Co-Active coaching past perfect in onze tijd, waarin we zelf verantwoordelijkheid nemen voor ons geluk. Toch wenden sommige mensen zich nog tot coaches in de veronderstelling dat ze kant-en-klare antwoorden zullen vinden. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat mensen er van jongs af aan aan gewend raken dat hen wordt verteld wat ze moeten doen. Als Dennis zijn klanten vertelt dat ze het werk zelf gaan doen (met zijn begeleiding) zijn ze meestal heel geïntrigeerd. Daarom noem ik mezelf een transformationele levensleiderschapscoach. Het gaat er niet om een mooie functietitel te hebben, maar om te laten zien dat ik me richt op transformatie op basis van zelfsturing.'
Meer over Co-Active coaching Contact"Als je erover nadenkt, is er iets in je dat de oppervlakte wil doorbreken. Je weet het antwoord eigenlijk al, dus geef jezelf een kans. En als de keuze niet de juiste blijkt te zijn voor jou, dan loop je toch als een rijker mens weg van de Co-Active training. Je leert verbinden, communiceren en samenwerken met andere mensen, en dat zijn vaardigheden van onschatbare waarde."
Nl
English 
Deutsch 
